Van Nelson naar Kaikura
Door: carien
Blijf op de hoogte en volg Carien
20 December 2014 | Nieuw Zeeland, Kaikoura
Nou, dit wordt me er eentje hoor. We rijden op tijd weg bij Heather, de gastvrouw van B&B Sussex. Ze heeft wel humor, John biecht op dat hij een glas gebroken heeft. Nou dat kost je wel 1000 nz$ hoor, zo'n glas, daar kom je niet zo snel meer aan! Gelukkig had ik dus niet dat hele mooie glas gepakt! Onderweg zien we schaapjes, met zwarte kop, buik en poten, en witte. Ja, vermeldenswaard want toen we aankwamen in NZ zag ik alleen maar koeien lopen vanuit de lucht! We rijden weer langs Havelock waar we weer bij hetzelfde tentje koffie drinken, vandaag is het tenminste droog daar. Tot aan Blenheim is het dezelfde weg, daarna verandert het landschap drastisch. Prachtige bergruggen, ik zeg tegen John het lijkt wel of ze met een aardappelschilmesje zijn bewerkt. Onderweg zijn er ook nog zoutvelden, valt wat tegen in vergelijking met die in zuid Frankrijk. Doen we ook de kofferbaklunch, daar verschijnt de eerste besneeuwde berg, eindelijk! We komen in de richting van de zee, ruig landschap, en op een gegeven moment zien we de zeerobben vlak langs de weg liggen luieren. Er zijn er bij met mooie, lange snorren. Ze zijn geheel niet schuw, heel wat anders dan die witte schapen, die gingen er op een drafje vandoor. Om 3 uur arriveren we in Kaikoura. Zien ook het bordje whalewatching en rijden daar direct naar toe want we moesten ons voor half 4 melden. We hebben de laatst vertrekkende boot van de dag. Met een bus rijden we naar de boot en gaan aan boord, de stuurman is in dit geval een stoere meid die de boot al snel tot gigantische snelheid opvoert. En ja hoor we worden beloond, tot 3 maal toe krijgen we een potvis te zien. Het zijn mannetjes omdat het voor de vrouwtjes hier te koud is om jongen te baren. Het zijn gigantische beesten zeg. Ze worden opgespoord met een soort microfoon die de geluiden, die voor ons niet hoorbaar zijn, op kunnen vangen en daar varen we dan naar toe. Het mooiste is natuurlijk het moment van duiken. Ze blijven maar kort boven water en kunnen dan 2 uur onder water blijven. Dus alle camera's ritsen en flitsen en zoemen en draaien op het moment dat de vis zijn rug kromt om zijn duik in te zetten. En dan maar hopen dat net dat ene moment erop staat. We hebben 2 verschillende soorten vastgelegd een met een driehoekstaart en een met een mooie knip daarin (sorry geen iPad foto's dus niet als bijlage). Echt een heel bijzondere ervaring. Er werd nog een 4de gespot maat die had al weer snel de benen/staart genomen. Toen zijn we naar een rots gevaren waar albatrossen en robben te zien waren. Ook erg mooi. Natuurlijk zaten er ook dolfijnen, maar dit keer was alle aandacht voor de potvissen. Om half 7 kwamen we weer terug, snel ingecheckt en snel op zoek naar een eettentje, na enig zoeken er een gevonden en ja hoor daar stonden de groenschelpmosselen op het menu en wie ging daarvan smullen? Ja ik, want die lust John niet, die nam voor de verandering maar eens een lammetje. Na het eten nog even aan de zee genoten van de lucht, prachtig, met onheilspellende wolkenpartijen. We slapen vannacht dicht aan zee en de branding helpt ons vast snel in slaap. Want morgen volgt een zware dag, zeker 5 uur rijden door de bergen, weer naar de andere kant van het eiland.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley