matakohe

Dinsdag 9 december.
Vandaag verlaten we de oostkust en rijden dwars over naar het westen. Daarmee willen we ook de regen achter ons laten wat ten deel is gelukt. De weg is prachtig, zeer afwisselend. We rijden naar Rawene, een idiyllisch haventje met huizen op palen, ken ik dat niet? Maar hier is dat anders, we drinken koffie en zitten op de veranda van het boothuis. Er is een Nederlandse jongen die duidelijk om een praatje verlegen zit. Hij is al 2 maanden aan het werk op een boerderij. Dan weer en route, richting Waipouha forest waar de machtige kauribomen staan. De grootste heet Tane Mahuea (zie foto), echt machtig om te zien. Voor de 4 zústers rijden we even verder daar moet je ook echt je schoenen ontsmetten. De bomen zijn zeer kwetsbaar, vooral de wortels, zij krijgen snel last van ziekten. De bomen zijn schaars, werden veelal gebruikt door de Maories om boten te bouwen, ook vanwege hun hars waren ze geliefd. Je voelt je erg nietig als je ervoor staat. De bomen worden omringd door grote varens en miljoenen soorten bomen en planten. Mooie vogelgeluiden van alle kanten. Verder op weg naar Matakohe. Langzamerhand verlaten we de heuvels en wordt het landschap vlakker. In the midle of nowhere ligt onze B&B Petite Provence. We worden warm onthaald en krijgen een mooie kamer toebedeeld. We zijn vannacht de enige gasten. Moet je je voorstellen, alleen maar mooie uitzichten, vogels en wij met een glas wijn op de veranda! Echt bijkomen! De gastvrouw is een Kiwi, haar man is Frans, zij hebben 30 jaar in Avignon gewoond en besloten toen naar NZ te gaan en dit B&B te runnen.